نقش روانکار ها(روغن)در پمپ های وکیوم

نقش روانکارها در پمپ‌های خلأ اولیه و ثانویه

روغن در پمپ‌های وکیوم اولیه

پمپ‌های وکیوم اولیه مانند پمپ‌های روتاری، پمپ‌های روت و پمپ پیستونی فشار نهایی را به ده به توان منفی سه و ده به توان منفی چهار میلی‌بار می‌رسانند و می‌توانند عملیات اولیه را برای تامین خلأ جهت فعالیت پمپ ثانویه تامین کنند. خلأ مورد نیاز نهایی و یا موادی که بایداز محیط حذف شوند مشخص می‌کنند که پمپ باید خشک و یا روغنی باشد. در هر صورت لازم است هر کدام از این نوع پمپ‌ها توسط روغن یا گریس روانکاری شوند.

نقش روغن وکیوم در پمپ روان‌کاری قطعات دوار مکانیکی شامل: روتور، تیغه‌ها و غیره است.

دلیل ایجاد خلاء بالا در پمپ‌های وکیوم روغنی دو عامل است:

تلرانس بسیار کم بین قطعات ثابت و دوار در پمپ وکیوم روغنی (روتاری وین)

روغن فاصله بسیار کم بین قطعات را پر نموده و اجازه درگیری مکانیکی را هنگام دوران قطعات نمی‌دهد.

روغن باعث پرشدن فضای خالی بین قطعات شده و نوعی آببندی انجام می‌دهد و جلوی ورود هوا را در بین قطعات می‌گیرد همچنین باعث جذب و انتقال گرمای ناشی از توان مصرفی و سایش قطعات می‌شود.

پمپ‌های وکیوم ثانویه

پمپ‌های وکیوم ثانویه مانند پمپ‌های دیفیوژن و پمپ‌های توربو مولکولار می‌توانند فشار نهایی را از ده به توان منفی سه به ده به توان منفی ۹ برسانند. این فشار در فضاهای الترا وکیوم حتی می‌تواند به ده به توان منفی دوازده برسد. در چنین فشار ناچیزی، روانکارها ممکن است باعث تاثیرات شیمیایی و اکسیداسیون شوند و لازم است ویژگی‌های بخصوصی داشته باشند. روغن توربین بر پایه مواد مصنوعی اشباع بسیار پایینی دارد و در نتیجه خلأ مورد نیاز را می‌توان کسب کند. گریس‌های مناسب بخش وکیوم زیاد و الترا های وکیوم ها عملیات بهینه و بلند مدت در کاربردهای متنوعی را تضمین می‌کنند.