سخت افزار

سخت افزار رایانه

سخت افزار رایانه شامل قسمتهای فیزیکی رایانه مانند مورد ،واحد پردازش مرکزی (CPU) ، مانیتور ، ماوس ، صفحه کلید ، ذخیره اطلاعات کامپیوتر ، کارت گرافیک ، کارت صدا ، بلندگوها و مادربرد است.

در مقابل ، نرم افزار مجموعه دستورالعمل هایی است که می تواند توسط سخت افزار ذخیره و اجرا شود. سخت افزار به این دلیل نامیده می شود که نسبت به تغییرات “سخت” یا سخت است ، در حالی که نرم افزار “نرم” است زیرا تغییر آن آسان است.

سخت افزار معمولاً توسط نرم افزار جهت اجرای هرگونه دستور یا دستورالعمل هدایت می شود. ترکیبی از سخت افزار و نرم افزار یک سیستم محاسباتی قابل استفاده را تشکیل می دهد ، اگرچه سیستم های دیگر تنها با سخت افزار وجود دارند

معماری فون نویمان

الگوی همه رایانه های مدرن معماری فون نویمان است که در مقاله ای در سال ۱۹۴۵ توسط ریاضیدان مجارستانی جان فون نویمان توضیح داده شده است. این یک معماری طراحی برای یک رایانه دیجیتالی الکترونیکی با زیرمجموعه های یک واحد پردازش متشکل از یک واحد منطق حسابی و رجیسترهای پردازنده ، یک واحد کنترل حاوی یک دستورالعمل ثبت و شمارنده برنامه ، یک حافظه برای ذخیره داده ها و دستورالعمل ها ، ذخیره سازی جمعی خارجی ، و مکانیسم های ورودی و خروجی.معنای این واژه به معنای رایانه برنامه ذخیره شده است که در آن یک دستورالعمل واکشی و عملیات داده نمی تواند همزمان رخ دهد ، زیرا آنها دارای یک گذرگاه مشترک هستند. این به عنوان تنگنای فون نویمان شناخته می شود و اغلب عملکرد سیستم را محدود می کند.

انواع سیستم های کامپیوتری
کامپیوتر شخصی

رایانه شخصی به دلیل تنوع و قیمت نسبتاً پایین یکی از رایج ترین انواع رایانه است. رایانه های شخصی رومیزی دارای مانیتور ، صفحه کلید ، ماوس و کیس کامپیوتر هستند. محفظه رایانه دارای مادربرد ، درایوهای دیسک ثابت یا قابل جابجایی برای ذخیره اطلاعات ، منبع تغذیه است و ممکن است شامل سایر دستگاه های جانبی مانند مودم یا رابط شبکه باشد. برخی از مدل های رایانه رومیزی مانیتور و صفحه کلید را با پردازنده و منبع تغذیه یکپارچه کردند. جداسازی عناصر به کاربر اجازه می دهد تا اجزاء را در یک آرایه دلپذیر و راحت ، با هزینه مدیریت کابل های قدرت و داده بین آنها ، مرتب کند.

لپ تاپ ها برای قابلیت حمل طراحی شده اند اما مشابه رایانه های رومیزی عمل می کنند.آنها ممکن است از قطعات با قدرت کمتر یا اندازه کوچک ، با عملکرد پایین تر از رایانه رومیزی با قیمت مشابه استفاده کنند.لپ تاپ ها دارای صفحه کلید ، صفحه نمایش و پردازنده در یک مورد هستند. مانیتور موجود در قاب بالایی تاشو قاب برای حمل و نقل بسته می شود تا از صفحه و صفحه کلید محافظت کند. لپ تاپ ها به جای ماوس ممکن است دارای صفحه لمسی یا چوب اشاره باشند.

تبلت ها رایانه ای قابل حمل هستند که از صفحه لمسی به عنوان دستگاه ورودی اصلی استفاده می کنند. تبلت ها معمولاً وزن کمتری دارند و کوچکتر از لپ تاپ ها هستند.

برخی از تبلت ها شامل صفحه کلیدهای تاشو یا اتصال به صفحه کلیدهای جداگانه هستند. برخی از مدل های رایانه های لپ تاپ دارای صفحه کلید قابل جدا شدن هستند که به شما امکان می دهد سیستم را به عنوان یک تبلت با صفحه لمسی پیکربندی کنید. گاهی اوقات “لپ تاپ های جدا شونده ۲ در ۱” یا “دورگه های تبلت و لپ تاپ” نامیده می شوند.

کیس کامپیوتر:

کیس کامپیوتر اکثر اجزای سیستم را در بر می گیرد. این دستگاه از عناصر داخلی مانند مادربرد ، درایوهای دیسک و منبع تغذیه پشتیبانی مکانیکی و محافظت می کند و جریان هوای خنک کننده را بر روی اجزای داخلی کنترل و هدایت می کند. این قاب همچنین بخشی از سیستم کنترل تداخل الکترومغناطیسی است که توسط کامپیوتر تابش می شود و از قطعات داخلی در برابر تخلیه الکترواستاتیک محافظت می کند. قاب های برج بزرگ فضا را برای چندین درایو دیسک یا سایر وسایل جانبی فراهم می کنند و معمولاً روی زمین قرار می گیرند ، در حالی که قاب های رومیزی فضای بیشتری را برای اتاق فراهم می کنند. طرح های یکپارچه به سبک شامل یک صفحه نمایش ویدئویی است که در همان قاب ساخته شده است. رایانه های قابل حمل و لپ تاپ به مواردی احتیاج دارند که حفاظت ضربه را برای دستگاه ایجاد کنند. علاقه مندان می توانند مواردی را با چراغ های رنگی ، رنگ یا سایر ویژگی ها تزئین کنند ، در فعالیتی به نام تغییر حالت مورد.

واحد منبع تغذیه:

یک واحد منبع تغذیه (PSU) برق متناوب (AC) را به توان جریان مستقیم ولتاژ پایین (DC) برای کامپیوتر تبدیل می کند. لپ تاپ ها می توانند با باتری قابل شارژ داخلی کار کنند.PSU معمولاً از منبع تغذیه حالت سوئیچ (SMPS) با MOSFET های قدرت (ترانزیستورهای قدرت میدان فلزی-اکسیدی-نیمه هادی) در مبدل ها و مدارهای تنظیم کننده SMPS استفاده می کند.

مادربرد

مادربرد جزء اصلی کامپیوتر است. این یک برد با مدار مجتمع است که قسمت های دیگر رایانه از جمله CPU ، RAM ، درایوهای دیسک (CD ، DVD ، هارد دیسک یا هر دستگاه دیگر) و همچنین لوازم جانبی متصل شده از طریق پورت ها یا شکاف های گسترش را به هم متصل می کند. به تراشه های مدار یکپارچه (IC) در رایانه معمولاً حاوی میلیاردها ترانزیستور کوچک فلزی-اکسید-نیمه هادی با اثر میدان (MOSFET) است.

قطعاتی که مستقیماً یا به قسمتی از مادربرد متصل شده اند عبارتند از:

CPU (واحد پردازش مرکزی)

که بیشتر محاسبات را برای کارکرد رایانه انجام می دهد و به عنوان مغز کامپیوتر نامیده می شود. دستورالعمل های برنامه را از حافظه دسترسی تصادفی (RAM) می گیرد ، آنها را تفسیر و پردازش می کند و سپس نتایج را ارسال می کند تا اجزای مربوطه بتوانند دستورالعمل ها را انجام دهند. CPU یک ریزپردازنده است که روی یک تراشه مدار مجتمع فلزی – اکسید – نیمه هادی (MOS) (IC) ساخته می شود. معمولاً توسط هیت سینک و فن یا سیستم خنک کننده آب خنک می شود. بیشتر CPU های جدید شامل یک واحد پردازش گرافیکی on-die (GPU) هستند. سرعت کلاک پردازنده بر سرعت اجرای دستورالعمل ها و اندازه گیری بر حسب گیگاهرتز تأثیر می گذارد. مقادیر معمولی بین ۱ گیگاهرتز تا ۵ گیگاهرتز است. بسیاری از رایانه های مدرن این امکان را دارند که پردازنده را اورکلاک کنند که عملکرد را در ازای خروجی حرارتی بیشتر و در نتیجه نیاز به خنک سازی بهتر افزایش می دهد.

چیپست:

که شامل پل شمالی است ، واسطه ارتباط بین CPU و سایر اجزای سیستم از جمله حافظه اصلی است. و همچنین پل جنوبی که به پل شمالی متصل است و از رابط ها و گذرگاه های کمکی پشتیبانی می کند. و در نهایت ، یک تراشه Super I/O ، از طریق پل جنوبی متصل شده است ، که از کندترین و قدیمی ترین قطعات مانند پورت های سریال ، نظارت سخت افزاری و کنترل فن پشتیبانی می کند.
حافظه دسترسی تصادفی (RAM) ، که کد و داده هایی را که به طور فعال توسط CPU در دسترس هستند ذخیره می کند. به عنوان مثال ، وقتی مرورگر وب روی رایانه باز می شود ، حافظه اشغال می کند. این تا زمانی که مرورگر وب بسته نشود در RAM ذخیره می شود. این معمولاً یک نوع RAM پویا (DRAM) است ، مانند DRAM همزمان (SDRAM) ، جایی که تراشه های حافظه MOS داده ها را روی سلول های حافظه متشکل از MOSFET و خازنهای MOS ذخیره می کنند. RAM معمولاً از دو ماژول حافظه داخلی (DIMM) در اندازه های ۲ گیگابایت ، ۴ گیگابایت و ۸ گیگابایت استفاده می کند ، اما می تواند بسیار بزرگتر باشد.
حافظه فقط خواندنی (ROM) ، BIOS ای را که هنگام روشن شدن کامپیوتر اجرا می شود یا در غیر این صورت اجرا اجرا می شود ، ذخیره می کند ، فرآیندی که به Bootstrapping یا “بوت شدن” یا “بوت شدن” معروف است. ROM معمولاً یک تراشه BIOS غیر فرار است که داده ها را بر روی سلول های حافظه MOSFET با گیت شناور ذخیره می کند.

BIOS (سیستم اصلی ورودی ورودی):

شامل سیستم عامل راه اندازی و سیستم عامل مدیریت قدرت است. مادربردهای جدیدتر به جای BIOS از Unified Extensible Firmware Interface (UEFI) استفاده می کنند.
گذرگاه هایی که CPU را به اجزای مختلف داخلی متصل می کنند و کارت ها را برای گرافیک و صدا گسترش می دهند.
باتری CMOS (مکمل MOS) ، که حافظه CMOS را برای تاریخ و زمان در تراشه BIOS تغذیه می کند. این باتری به طور کلی یک باتری ساعت است.
کارت گرافیک (همچنین به عنوان کارت گرافیک شناخته می شود) ، که گرافیک رایانه را پردازش می کند. کارت های گرافیکی قوی تر برای انجام کارهای سنگین ، مانند بازی بازی های ویدئویی فشرده یا اجرای نرم افزارهای گرافیکی کامپیوتری ، مناسب ترند. کارت گرافیک شامل واحد پردازش گرافیکی (GPU) و حافظه ویدیویی (معمولاً یک نوع SDRAM) است که هر دو بر روی تراشه های مدار مجتمع MOS (MOS IC) ساخته شده اند.MOSFET های قدرت ماژول تنظیم کننده ولتاژ (VRM) را تشکیل می دهند که میزان ولتاژ دریافتی دیگر قطعات سخت افزاری را کنترل می کند.

کارتهای توسعه:

کارت توسعه در محاسبات یک برد مدار چاپی است که می توان آن را در شکاف توسعه مادربرد رایانه یا صفحه پشتی قرار داد تا از طریق گذرگاه توسعه ، عملکردی را به سیستم رایانه اضافه کند. از کارت های توسعه می توان برای بدست آوردن یا گسترش ویژگی هایی که توسط مادربرد ارائه نمی شود استفاده کرد.

دستگاه های ذخیره سازی طلاعات کامپیوتر

دستگاه ذخیره سازی هر سخت افزار محاسباتی و رسانه دیجیتالی است که برای ذخیره ، انتقال و استخراج فایل ها و اشیاء داده استفاده می شود. این می تواند اطلاعات را به طور موقت و دائمی ذخیره و ذخیره کند و می تواند داخلی یا خارجی در رایانه ، سرور یا هر دستگاه محاسباتی مشابه باشد. ذخیره سازی داده ها یک عملکرد اصلی و جزء اساسی رایانه ها است.

رسانه های ثابت:

داده ها توسط رایانه با استفاده از رسانه های مختلف ذخیره می شوند. هارد دیسک (HDD) تقریباً در همه رایانه های قدیمی به دلیل ظرفیت بالا و هزینه کم یافت می شود ، اما درایوهای حالت جامد (SSD) سریعتر و کم مصرف تر هستند ، اگرچه در حال حاضر از نظر هارد دیسک گران تر از هارد دیسک ها هستند. گیگابایت ، [۱۰] بنابراین اغلب در رایانه های شخصی ساخته شده پس از ۲۰۰۷ یافت می شود.SSD ها از حافظه فلش استفاده می کنند که داده ها را روی تراشه های حافظه MOS متشکل از سلول های حافظه MOSFET با گیت شناور ذخیره می کند. برخی از سیستم ها ممکن است از یک کنترلر آرایه دیسک برای عملکرد یا قابلیت اطمینان بیشتر استفاده کنند.

رسانه قابل جدا شدن:

برای انتقال داده ها بین رایانه ها ، از دستگاه فلش مموری خارجی (مانند کارت حافظه یا فلش مموری USB) یا دیسک نوری (مانند CD-ROM ، DVD-ROM یا BD-ROM) ممکن است استفاده شود. مفید بودن آنها بستگی به خوانایی آنها توسط سایر سیستمها دارد. اکثر ماشین ها دارای درایو دیسک نوری (ODD) هستند و تقریباً همه آنها حداقل یک پورت Universal Serial Bus (USB) دارند. علاوه بر این ، میله های USB معمولاً از قبل با سیستم فایل FAT32 فرمت شده اند ، که به طور گسترده در سیستم عامل ها پشتیبانی می شود.

لوازم جانبی ورودی و خروجی(محیطی)

دستگاههای ورودی و خروجی معمولاً در خارج از شاسی اصلی کامپیوتر قرار دارند. موارد زیر یا در بسیاری از سیستم های رایانه ای استاندارد یا بسیار رایج هستند.

دستگاه ورودی:

دستگاههای ورودی به کاربر اجازه می دهند اطلاعات را وارد سیستم کرده یا عملکرد آن را کنترل کند. اکثر رایانه های شخصی ماوس و صفحه کلید دارند ، اما سیستم های لپ تاپ معمولاً از صفحه لمسی به جای ماوس استفاده می کنند. سایر دستگاه های ورودی شامل وب کم ، میکروفون ، جوی استیک و اسکنر تصویر است.

دستگاه خروجی:

دستگاههای خروجی حول حواس انسان طراحی شده اند. به عنوان مثال ، مانیتورها متن قابل خواندن را نمایش می دهند ، بلندگوها صدایی را که قابل شنیدن است تولید می کنند. [۱۲] چنین دستگاههایی همچنین می توانند شامل چاپگرها یا برجسته بریل باشند.

رایانه اصلی

رایانه اصلی یک رایانه بزرگتر است که معمولاً یک اتاق را پر می کند و ممکن است صدها یا هزاران برابر کامپیوتر شخصی هزینه داشته باشد. آنها برای انجام محاسبات زیادی برای دولتها و شرکتهای بزرگ طراحی شده اند.

محاسبات دپارتمانی(مینی کامپیوتر)

در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ ، بخشهای بیشتری از سیستمهای ارزانتر و اختصاصی برای اهداف خاصی مانند کنترل فرآیند و اتوماسیون آزمایشگاه استفاده کردند. مینی رایانه یا محاوره ای مینی ، گروهی از رایانه های کوچکتر است که در اواسط دهه ۱۹۶۰ توسعه یافت و با قیمت بسیار کمتر از رایانه های اصلی [۱۵] و اندازه متوسط از IBM و رقبای مستقیم آن فروخته شد.

ابر رایانه

یک ابر رایانه از نظر سطحی شبیه یک پردازنده اصلی است اما در عوض برای کارهای محاسباتی بسیار سخت در نظر گرفته شده است. از ژوئن ۲۰۲۰ ، سریعترین ابررایانه در فهرست ابر رایانه TOP500 ، Fugaku در ژاپن است ، با نمره معیار LINPACK 415 PFLOPS ، که با ۲۹۴ PFLOPS از دومین سریعترین ، Summit ، در ایالات متحده پیشی می گیرد.

اصطلاح ابر رایانه به فناوری خاصی اشاره ندارد. بلکه سریعترین محاسبات موجود را در هر زمان مشخص نشان می دهد. در اواسط سال ۲۰۱۱ ، سریعترین ابر رایانه ها از سرعت بیش از یک پتافلاپ یا ۱ کوادریلیون (۱۰^۱۵ یا ۱۰۰۰ تریلیون) عملیات نقاط شناور در ثانیه برخوردار بودند. ابر رایانه ها سریع اما بسیار پرهزینه هستند ، بنابراین عموماً توسط سازمان های بزرگ برای انجام وظایف محاسباتی با مجموعه داده های بزرگ مورد استفاده قرار می گیرند. ابر رایانه ها معمولاً کاربردهای نظامی و علمی را اجرا می کنند. اگرچه هزینه بر است ، اما برای کاربردهای تجاری که در آن حجم زیادی از داده ها باید تجزیه و تحلیل شوند نیز مورد استفاده قرار می گیرد. به عنوان مثال ، بانک های بزرگ برای محاسبه خطرات و بازدهی استراتژی های مختلف سرمایه گذاری از ابر رایانه ها استفاده می کنند و سازمان های بهداشتی از آنها برای تجزیه و تحلیل پایگاه های داده عظیم داده های بیماران برای تعیین درمان بهینه برای بیماری ها و مشکلات مختلف در کشور استفاده می کنند.

ارتقاء سخت افزار:

هنگام استفاده از سخت افزار کامپیوتر ، ارتقاء به معنی افزودن سخت افزار جدید یا اضافی به رایانه است که عملکرد آن را بهبود می بخشد ، ظرفیت آن را افزایش می دهد یا ویژگی های جدیدی را اضافه می کند. به عنوان مثال ، یک کاربر می تواند یک سخت افزار را برای جایگزینی هارد دیسک سریعتر یا درایو Solid State (SSD) برای افزایش عملکرد انجام دهد. کاربر همچنین ممکن است حافظه دسترسی تصادفی (RAM) بیشتری نصب کند تا رایانه بتواند داده های موقت اضافی را ذخیره کند یا این داده ها را با سرعت بیشتری بازیابی کند. کاربر ممکن است یک کارت توسعه USB 3.0 برای استفاده کامل از دستگاه های USB 3.0 اضافه کند ، یا می تواند واحد پردازش گرافیکی (GPU) را برای گرافیک های تمیزتر ، پیشرفته تر یا مانیتورهای بیشتر ارتقا دهد. انجام چنین ارتقاء سخت افزاری ممکن است برای رایانه های قدیمی برای برآوردن نیازهای سیستم جدید یا به روز شده برنامه ضروری باشد.

حراجی:

درآمد جهانی سخت افزار کامپیوتر در سال ۲۰۱۶ به ۴۰۸ میلیارد یورو رسید.

بازیافت رایانه

از آنجا که قطعات رایانه حاوی مواد خطرناک هستند ، حرکت رو به رشدی برای بازیافت قطعات قدیمی و قدیمی وجود دارد. سخت افزار رایانه حاوی مواد شیمیایی خطرناک مانند: سرب ، جیوه ، نیکل و کادمیوم است. طبق گزارش EPA ، این زباله های الکترونیکی تا زمانی که به درستی دفع نشوند ، بر محیط زیست تأثیر منفی می گذارند. ساخت سخت افزار نیاز به انرژی دارد و بازیافت قطعات آلودگی هوا ، آلودگی آب و همچنین انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش می دهد. [۱۸] دور انداختن تجهیزات رایانه ای غیر مجاز در واقع غیرقانونی است. قوانین بازیافت رایانه ها را از طریق امکانات مورد تأیید دولت اجباری می کند. بازیافت رایانه را می توان با بیرون آوردن قطعات قابل استفاده مجدد آسان کرد. به عنوان مثال ، RAM ، درایو DVD ، کارت گرافیک ، هارد دیسک یا SSD و سایر قطعات قابل جابجایی مشابه را می توان مجدداً استفاده کرد.

بسیاری از مواد مورد استفاده در سخت افزار رایانه را می توان با بازیافت برای استفاده در تولید آینده بازیابی کرد. استفاده مجدد از قلع ، سیلیکون ، آهن ، آلومینیوم و انواع پلاستیک هایی که به صورت عمده در رایانه ها یا سایر وسایل الکترونیکی وجود دارد می تواند هزینه های ساخت سیستم های جدید را کاهش دهد. اجزاء اغلب حاوی مس ، طلا ، تانتالوم ،نقره ، پلاتین ، پالادیوم و سرب و سایر مواد ارزشمند مناسب برای بازیابی هستند.

قطعات سمی کامپیوتر:

واحد پردازش مرکزی شامل بسیاری از مواد سمی است. حاوی سرب و کروم در صفحات فلزی است. مقاومتها ، نیمه رساناها ، آشکارسازهای مادون قرمز ، تثبیت کننده ها ، کابلها و سیمها حاوی کادمیوم هستند. صفحه های مدار در رایانه حاوی جیوه و کروم هستند.وقتی این نوع مواد و مواد شیمیایی به طور نامناسب دفع شوند ، برای محیط زیست خطرناک می شوند.

تاثیرات محیطی

به گفته آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده ، تنها حدود ۱۵ درصد از زباله های الکترونیکی در واقع بازیافت می شوند. هنگامی که محصولات جانبی زباله های الکترونیکی به آبهای زیرزمینی نفوذ می کنند ، سوزانده می شوند یا در حین بازیافت با آنها اشتباه برخورد می شود ، باعث آسیب می شود. مشکلات بهداشتی مرتبط با چنین سمومی شامل اختلال در رشد ذهنی ، سرطان و آسیب به ریه ها ، کبد و کلیه ها می شود. به همین دلیل حتی سیم ها باید بازیافت شوند. شرکت های مختلف تکنیک های متفاوتی برای بازیافت سیم دارند. محبوب ترین آنها آسیاب است که سیم های مسی را از پوشش پلاستیکی/لاستیکی جدا می کند. پس از اتمام فرآیندها ، دو شمع مختلف باقی می ماند. یکی حاوی پودر مس و دیگری حاوی قطعات پلاستیکی/لاستیکی است.مانیتورهای رایانه ، موش ها و صفحه کلیدها همه روش مشابهی برای بازیافت دارند. به عنوان مثال ، ابتدا هر یک از قسمتها جدا شده سپس همه قسمتهای داخلی جدا شده و در سطل مخصوص خود قرار می گیرند.

اجزای رایانه:

حاوی بسیاری از مواد سمی مانند دیوکسین ها ، بی فنیل های پلی کلرید (PCB) ، کادمیوم ، کروم ، ایزوتوپ های رادیواکتیو و جیوه است. یک مانیتور رایانه معمولی ممکن است دارای بیش از ۶ درصد سرب از نظر وزن باشد که بیشتر آن در شیشه سربی لوله اشعه کاتد (CRT) است. یک مانیتور رایانه ۱۵ اینچی معمولی (۳۸ سانتی متر) ممکن است حاوی ۱٫۵ پوند (۱ کیلوگرم) سرب باشد،اما برآورد شده است که سایر مانیتورها تا ۴ پوند (۴ کیلوگرم) سرب دارند.تابلوهای مدار حاوی مقادیر قابل توجهی لحیم قلع و سرب هستند که به دلیل سوزاندن بیشتر به آبهای زیرزمینی نفوذ کرده یا آلودگی هوا ایجاد می کنند. در محل های دفن زباله ایالات متحده ، حدود ۴۰ درصد از میزان سرب از زباله های الکترونیکی است.فرآیند (به عنوان مثال سوزاندن و اسیدپاشی) مورد نیاز برای بازیابی این مواد گرانبها ممکن است محصولات جانبی سمی را آزاد ، تولید یا سنتز کند.

بازیافت سخت افزار رایانه دوستدار محیط زیست است زیرا مانع از ورود زباله های خطرناک از جمله فلزات سنگین و مواد سرطان زا به جو ، محل دفن زباله یا آبراه ها می شود. در حالی که قطعات الکترونیکی بخش کوچکی از کل ضایعات تولید شده را تشکیل می دهند ، اما بسیار خطرناک تر هستند. قوانین سختگیرانه ای برای اجبار و تشویق دفع پایدار لوازم خانگی طراحی شده است ، که مهمترین آنها دستورالعمل تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی ضایعات اتحادیه اروپا و قانون ملی بازیافت رایانه ایالات متحده است.

تلاش برای به حداقل رساندن ضایعات سخت افزاری رایانه:

از آنجا که سخت افزار رایانه حاوی تعداد زیادی فلز در داخل است ، آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA) جمع آوری و بازیافت سخت افزار کامپیوتر را تشویق می کند. “دوچرخه سواری الکترونیکی” ، بازیافت سخت افزار رایانه ، به اهدا ، استفاده مجدد ، خرد کردن و جمع آوری کلی لوازم الکترونیکی استفاده شده اشاره دارد. به طور کلی ، این اصطلاح به فرآیند جمع آوری ، واسطه گری ، جداسازی ، تعمیر و بازیافت اجزا یا فلزات موجود در تجهیزات الکترونیکی استفاده شده یا دور ریخته شده اشاره می کند ، که در غیر این صورت به عنوان زباله های الکترونیکی (زباله های الکترونیکی) شناخته می شود. اقلام “قابل چرخش الکترونیکی” شامل ، اما محدود به آنها نمی شود: تلویزیون ، رایانه ، اجاق مایکروویو ، جاروبرقی ، تلفن و تلفن های همراه ، استریو ، و VCR و DVD تقریباً هر چیزی که دارای سیم ، نور و یا نوعی باتری باشد. .

بازیافت رایانه توسط چند سرویس ملی مانند Dell و Apple آسان تر می شود. هر دو شرکت رایانه ساخت خود یا هر نوع دیگر را پس می گیرند. در غیر این صورت می توان رایانه ای به Computer Aid International اهدا کرد که سازمانی است که کامپیوترهای قدیمی را برای بیمارستان ها ، مدارس ، دانشگاه ها و غیره بازیافت و بازسازی می کند.